Lamia Bachar

Quebec’teki Montreal Üniversitesi’nden araştırmacılar bir ilke imza atarak uyanık kedilerden ilk kez elektroensefalogram ölçümleri almayı başardılar. Genellikle bu kaprisli hayvanlar elektrotları sallar ve kabloları çiğnemeye çalışırlar. Bir kafese katı bir şekilde kapatıldıklarında ise ciddi stres yaşarlar, bu da cihazların okumalarını etkiler ve gerekli bilgileri elde etmelerini engeller.

Kediler hislerini tarif edemedikleri için, bilim insanları farklı koşullara ve maddelere verdikleri tepkileri kontrol etmek için beyin aktivitelerini analiz etmek zorundadır. Bu, öncelikle hastalıkların teşhisi ve birçok yan etkisi olan yeni ilaçların test edilmesi için gereklidir. Kanadalı araştırmacılar özellikle kedilerde osteoartrit ve kronik ağrı üzerinde çalışmış ve ses ve ışığın kedilerin ağrı algısını nasıl etkilediğini anlamak istemişlerdir.

Sayfalar: 1 2

Atlantik Okyanusu’nun batı kesiminde bilimsel çalışmalar yürüten Chicago Üniversitesi’nden araştırmacılar, deniz suyu dolu tanklara yerleştirilmiş birkaç tarak denizanası yakaladı. Dikkatleri, benzerlerinden belirgin şekilde daha büyük olan bir bireye çekildi. Daha yakından baktıklarında, iki beyne sahip olduğunu gördüler, bu da onların birbirine kaynaşmış iki canlı olduğunu düşündürüyordu.

Bilim insanları yaralı denizanalarını çiftler halinde yerleştirdikleri bir deney gerçekleştirdiler. Ve hipotezleri doğrulandı – 10 vakadan 9’unda, hasarlı bireyler tek bir organizma halinde birleşti ve bu da oldukça canlı olduğu ortaya çıktı. Ve birleşme için sadece birkaç saat yeterli oldu. Bu durumda, denizanası organizmaları birbirleriyle o kadar sıkı bir şekilde bütünleşti ki, türü gören araştırmacılarda bile şaşkınlığa neden oldu.

Sayfalar: 1 2

Tufts Üniversitesi’nden bir grup araştırmacı, benzersiz özelliklere sahip malzemeler yaratmak için Silklab projesini başlattı. Geliştirdikleri ilk malzeme, çizgi roman karakteri Örümcek Adam’ı çekmek için kullanılana son derece benzeyen bir örümcek ağı oldu.

Her şey ipekböceği ipliğinden elde edilen fibroin ile yapılan deneylerle başladı. Araştırmacı Marco Lo Presti bir laboratuvar şişesini asetonla temizlediğinde, fibroinin ağ benzeri bir madde oluşturan bir hidrojele dönüştüğünü gördü. Ancak bu saatler süren uzun bir süreç olduğundan, bilim insanları katılaşmayı neredeyse anlık hale getiren başka bir bileşen olan dopamini (bir nörotransmitter) seçtiler.

Sayfalar: 1 2

ETH Zürih’teki araştırmacılar, Aureispira bakterisinin saldırı mekanizmasının işleyişini ayrıntılı olarak inceledi. Işık ve kriyo-elektron mikroskopisi kullanarak silahlarının yapısını incelediler. Bakteriye, deniz soyguncularının cephaneliğine benzerliği nedeniyle “korsan” lakabı takıldı.
Normal koşullar altında, etrafta bol miktarda besin varken, Aureispira barışçıl davranır. Ancak açlık çekmeye başladığında, becerikli bir avcıya dönüşür. Bakteri, diğer bakterilerin kamçılarına yapışan küçük kancalar üretir. Bakteriler hareket etmek için bu kamçılara ihtiyaç duyduklarından, Aureispira yemeden önce kurbanlarını hareketsiz hale getirir.
İkinci adımda, Aureispira kurbanına küçük “toplar” – kontraktil enjeksiyon sistemleri – ateşler. Serbest kalan “kabuklar” bakterinin dış zarını deler, besleyici içeriği dışarı akar ve avcı bunu emer. Bu süreç, savunması aşılan bir gemiye korsanların binmesini ve ambarları boşaltmasını anımsatıyor.

Sayfalar: 1 2

Cornell Üniversitesi’nden bir mühendis olan Douglas McMartin, atmosferi soğutmak amacıyla aerosollerle doyurma sürecinin büyük ölçekli bir simülasyonunu özetledi. Bu görev için ideal maddenin ezilmiş elmas olduğu ortaya çıktı, ancak McMartin yine de sülfatları tercih etti. Bunun nedeni, elmas kullanılması halinde 200 trilyon doları aşacak olan projenin inanılmaz maliyetidir.

Süreç en az iki nesil boyunca devam edeceğinden ve kelimenin tam anlamıyla tüm insanlık için küresel sonuçlar doğuracağından, gezegeni soğutma görevi son derece karmaşıktır. Bu nedenle mümkün olduğunca çok faktörü modellemek ve hesaplamak çok önemlidir. Örneğin, sülfür söz konusu olduğunda, sülfür yağmuru tehlikesinin abartıldığını kanıtlayan volkanik patlamaların gözlemlerinden elde edilen çok sayıda veriye sahibiz.
Asıl zorluk, atmosferde dağılacak olan parçacıkların davranışını tahmin etmekte yatmaktadır. Birbirlerine yapışmamaları gerekir, aksi takdirde yerel aşırı ısınma alanları oluşacaktır ve sülfür kümeler oluşturmaya eğilimlidir. Öte yandan elmas tozu, tüm atmosferi doyurmak ve parametrelerini değiştirmek için gereken uzun süre (yaklaşık 45 yıl) boyunca eşit olarak dağılmış halde kalır. Gezegenin 2.9 derece soğumasını sağlamak ya da daha doğrusu şu anda gerçekleşmekte olan 2.9 derece ısınmasını önlemek için.

Sayfalar: 1 2